Hallo lieve Happy Minders. Daar ben ik weer. Jullie eigen BE (Bekend Egootje). Wat later dan gebruikelijk, maar dat mag de pret niet drukken toch? Jullie weten zo onderhand dat als ik iets later ben er weer de nodige drama’s zijn geweest, waar mijn onverdeelde aandacht noodzakelijk was. Het thema van deze maand: Je plek innemen.
Ik hou van ruimte om te bewegen, ruimte om mezelf te kunnen zijn in volle glorie. Delen met anderen? Uhm, kuch, als het niet anders kan… dan met een flinke dosis tegenzin. Iedereen heeft toch recht op een eigen aura? Die van mij is wat aan de grote kant en er botsen regelmatig mensen tegenaan. Dat levert confrontaties op, natuurlijk geheel buiten mijn schuld. Wie tegen mij botst, heeft niet goed uitgekeken?
Ik ben de laatste tijd druk met het thema ‘je plek in nemen’. Dat gaat met het nodige gemopper en gedoe, want ik zou mijn professionaliteit verliezen als ik dat niet deed… Als ik heel eerlijk ben, is je plek innemen best een eng klusje. Het liefst wil ik vooraf een bordje met ‘gereserveerd’ op de plek die ik wil innemen, zodat ik niet hoef te toetsen of ik er wel kan gaan zitten. Het is nogal beschamend dat ik met mijn grote mond en een kant-en-klare mening over werkelijk ieder denkbaar onderwerp, dus nogal huiverig ben als het om bestaansrecht gaat. De angst dat er geen plek zal zijn of dat anderen die niet overlaten maakt dat ik bij voorbaat al strategieën ga bedenken om mijn plek te veroveren.
De grootste uitdaging komt als iemand anders hetzelfde systeem hanteert. Ik ruik afbakening van territorium van meters afstand. “Hier zit ik!” zie ik in denkbeeldige neon-letters voor me. En dan gaat het mis. Uit mijn teentjes kruipt een stroompje aan vechtlust omhoog. “Wie denken ze wel dat ze zijn, om zo hun plek in te nemen!” Ze zouden toch ook kunnen delen?
Ineens daagt het me… ik hou ook niet van delen en ik zet ook hekwerken neer… Grrrr. Ik zie het tegeltje met “wat is het aan jezelf dat je stoort aan een ander” van Ernestine helder voor ogen. Bah, wat naar als dat gebeurt. Confronterend hoor! Ik ben dus net zo erg, tsssssss. Aan de andere kant… dat betekent dus ook dat de anderen net zo huiverig zijn en dezelfde technieken gebruiken om hun plek in te nemen.
Ik vind het allemaal erg ingewikkeld. Ik moet het inzicht van zojuist weer even op me in laten werken. Gelukkig heb ik een maand te tijd om dat te doen, zodat ik jullie weer kan trakteren op een nieuwe column met mijn uitermate interessante levensavonturen.
Liefs,
Betty
